Γυαλί

Γενικές πληροφορίες

Η Ε.Ε. για πρώτη φορά εισήγαγε μέτρα για τη διαχείριση των αποβλήτων συσκευασίας που εντοπίζονταν εντός της επικράτειάς της στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Η Οδηγία 85/339/ΕΟΚ έθετε κανόνες για την παραγωγή, εμπορία, χρήση, ανακύκλωση και επαναπλήρωση των συσκευασιών υγρών τροφίμων καθώς και για τη διάθεση των χρησιμοποιημένων συσκευασιών. 

Για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών πτυχών των συσκευασιών και των αποβλήτων συσκευασίας, ορισμένα κράτη μέλη άρχισαν να θεσπίζουν τα δικά τους μέτρα στον τομέα αυτό. Κατά συνέπεια, εμφανίστηκαν αποκλίνουσες εθνικές πολιτικές, μια κατάσταση που απαιτούσε εναρμόνιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Για την εναρμόνιση των εθνικών μέτρων σχετικά με τη διαχείριση των συσκευασιών και των αποβλήτων συσκευασίας και για την πρόληψη ή τη μείωση των επιπτώσεών τους στο περιβάλλον εκδόθηκε η οδηγία 94/62 / ΕΚ.

Η ενσωμάτωσή της στο εθνικό δίκαιο έγινε με το νόμο 2939/2001, ο οποίος καθόριζε  τις γενικές αρχές της εναλλακτικής διαχείρισης αποβλήτων συσκευασίας, τις υποχρεώσεις των διαχειριστών συσκευασίας,  τους όρους και τις προϋποθέσεις για την εναλλακτική διαχείριση της συσκευασίας και των αποβλήτων συσκευασίας, τους όρους έγκρισης και λειτουργίας των συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης συσκευασιών καθώς και τους αρχικούς στόχους ανάκτησης και ανακύκλωσης των αποβλήτων συσκευασίας σε εθνικό επίπεδο. (ΠΗΓΗ : eoan.gr)

Από τότε έως και σήμερα, έχουν υπάρξει σειρά τροποποιητικών νομοθετημάτων τα οποία έχουν διαμορφώσει τις σύγχρονες απαιτήσεις και το τοπίο στην «εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων», αυξάνοντας κάθε φορά επίσης και τα ποσοστά ανακύκλωσης που θα πρέπει να επιτύχουμε ώστε να συμβαδίζουμε με τις εκάστοτε Ευρωπαϊκές Οδηγίες.

Οι συσκευασίες διαχωρίζονται σύμφωνα με το υλικό κατασκευής τους σε : 

α) γυάλινες, β) πλαστικές, γ) χάρτινες, δ) μεταλλικές (αλουμινίου - λευκοσιδήρου) οι οποίες είναι και οι συνηθέστερες που συναντάμε στην καθημερινότητά μας αλλά υπάρχουν επίσης και οι ε) συνθετικές, στ) ξύλινες και ζ) μεικτές. 

Για την παραγωγή  ενός τόνου γυαλιού από νέα υλικά, θα χρειαστούμε για την όλη διαδικασία μεγάλες ποσότητες ενέργειας καθώς και «παρθένες» πρώτες ύλες τις οποίες για να τις αποκτήσουμε θα χρειαστεί κυρίως να σκάψουμε την Γη.  

Αυτό που αξίζει να θυμόμαστε οπωσδήποτε, είναι ότι το γυαλί δεν μπορεί να αποσυντεθεί από την φύση, δηλαδή, αν αφήσουμε ένα γυάλινο μπουκάλι σε μία παραλία και είχαμε την δυνατότητα να πηγαίναμε στο ίδιο σημείο μετά από παραδείγματος χάριν 800 χρόνια, θα βρίσκαμε το γυάλινο μπουκάλι ολόκληρο και ανέπαφο ακόμα εκεί, σχεδόν όπως το είχαμε αφήσει.

Αντιθέτως, αν οδηγήσουμε τις γυάλινες συσκευασίες για ανακύκλωση και τις χρησιμοποιήσουμε στην συνέχεια ως πρώτη ύλη : 

• θα καταφέρναμε να εξοικονομήσουμε σημαντικές «παρθένες» πρώτες ύλες, 
• θα χρειαζόμασταν λιγότερη ενέργεια για να δημιουργήσουμε ξανά γυαλί και 
• θα καταφέρναμε να στείλουμε πολύ λιγότερες ποσότητες σκουπιδιών στον Χ.Υ.Τ.Α / Χ.Υ.Τ.Υ. άρα θα μειώναμε ακόμα περισσότερο τον όγκο εκεί και θα αυξάναμε τον χρόνο ζωής τους. 

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι το γυαλί μπορεί να ανακυκλωθεί πολλές φορές, χωρίς να αλλάξει σημαντικά η ποιότητά του, βοηθώντας μας έτσι να διασφαλίζουμε ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα θα υπάρχουν διαθέσιμες και αξιοποιήσιμες οι απαραίτητες πρώτες ύλες για να φτιάχνουμε νέες γυάλινες συσκευασίες προς χρήση.  

Οι πολίτες λοιπόν, οφείλουν να εφαρμόζουν αποτελεσματικά «Διαλογή στην Πηγή» στην καθημερινότητά τους, δηλαδή να διαχωρίζουν τα απορρίμματά τους σύμφωνα με την φύση τους ή με το υλικό κατασκευής τους και να απορρίπτονται χωριστά και καθαρά από ξένες προσμίξεις (π.χ. καπάκια) στον ανάλογο κάδο χωριστής συλλογής τους.